კორპორატიული ველოტურები

მე, მარ მიხელიძე, “კავკასიის ველო ქსელის” ერთ-ერთი დამაარსებელი ვარ. ის, რისთვისაც ამ გუნდთან ერთად ვმუშაობ, ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია – ჩვენს რეგიონში ველოს შესახებ ცნობიერება ამაღლდეს, განვითარდეს სხვადასხვა მიმართულებით. ყველას, ვისთვისაც საჭირო გახდება კონსულტაცია, ჩვენი პლატფორმა დაეხმარება, რომელიც ათასობით ადამიანის გამოცდილებაზეა დაფუძნებული.

კავკასიის ველო ქსელის ერთ-ერთი დამაარსებელი. CCN-ის წარმომადგენლებს ძალიან გვიყვარს ველოსიპედი და ველოაქტივობები, ამიტომაც შევქმენით ეს ქსელი. ჩვენ ჩვენი ენთუზიაზმით ვაკეთებთ ველო ივენთებს და ვქმნით ველოგარემოს საქართველოში. CCN-ის მიზანია ველოსიპედის პოპულარიზაცია. ეს მოიცავს ქალაქში ველოქომიუთინგს, ანუ ველოს ტრანსპორტად გამოყენებას, ველოტურებს და ველოშეჯიბრებებს. ჩვენი ჯგუფი არის დიდი ღია პლატფორმა ყველა ველომოყვარულისთვის, რომელთაც სურთ თავიანთი ველოტურების და გამოცდილების გაზიარება. ასევე, ხელს ვუწყობთ საქართველოში ველომაღაზიებსა და ველოსახელოსნოებს გაააზიარონ თავიანთი აქტივობები რაც ხელს უწყობს ველოს პოპულარიზებას.

ველოსიპედი ჩემთვის გადაადგილების საშუალებაა, შენ არ ხარჯავ სამყაროს რესურსებს, გარდა იმისა რაც საარსებოდ გჭირდება და ქალაქის გადატვირთულ მოძრაობაში შეგიძლია A – დან B პუნქტამდე თითქმის ყველა ტრანსპორტზე უფრო სწრაფად მიხვიდე. ქალაქში სიარული 6 წლის წინ დავიწყე, ჩემთვის ძალიან გამაღიზიანებელი იყო ყოველდღიური საზოგადოებრივი ტრანსპორტის ლოდინი და მათზე დამოკიდებულება, ამიტომ ვიპოვე ჩემებური გამოსავალი, გადავჯექი ორ ბორბალზე და აღარ ჩამოვსულვარ იქიდან). ჩემსა და ველოსიპედის ასეთ მჭიდრო ურთიერთობაში დიდი წვლილი შეიტანა ველოსაზოგადოებამ და ველოშეკრებებმა. გავიცანი ბევრი ველომოყვარული, ვისთან ერთადაც შემოვიარე საქართველოს მრავალი მიუვალი ადგილი.

2012 წლიდან დღემდე ველოსიპედი ჩემთვის არის გადაადგილების უმთავრესი საშუალება. ჩემთვის, ველოსიპედს უკავშირდება სასარგებლო გამოცდილება, უამრავი დადებითი ემოცია და სასიამოვნო მოგონებები. მოხარული ვარ, ჩემი თითქმის ათწლიანი გამოცდილება გავუზიარო და მოვახმარო ველოკულტურის განვითარებას, როგორც საქართველოში, ასევე მთელ კავკასიაში.

ჩემთვის ველოსიპედი ქალაქში გადაადგილების უსწრაფესი საშუალებაა. სულ რაღაც 15 წლის ვიყავი როდესაც დავჯექი ველოსიპედზე, მალევე გავიცანი ძალიან კარგი და მეგობრული ველოსაზოგადოება და სამყაროს სულ სხვა თვალით შევხედე. დავიწყე ახალი შესაძლებლობების აღმოჩენა და მალევე მივხვდი რომ ეს იქნებოდა ჩემი ერთადერთი ტრანსპორტი. ველოსიპედმა მომცა საშუალება მემოგზაურა და დამეგროვებინა უამრავი თავგადასავალი. ჩემი ველოსიპედი მეტია ვიდრე უბრალოდ ტრანსპოტი, ის ჩემი საუკეთესო მეგობარია.

ველოსიპედი დაახლოებით 4 წლის წინ შევიძინე გართობის მიზნით და ვერ წარმომედგინა ლისის ტბას თუ გავცდებოდი ოდესმე. ბოლო 3 წელია რაც სატრანსპორტო საშუალებად ვიყენებ. პანდემიამდე სამსახურში სასიარულოდ ძალიან მოსახერხებელი აღმოჩნდა ჩემთვის, ისევე როგორც მილიონობით ადამიანისთვის მსოფლიოში.. 4 წლის წინ მხოლოდ ლისის და კუს ტბების მიმდებარედ თუ ვფიქრობდი ველოთი სეირნობას, დღეისთვის უკვე მოვინახულე შემდეგი ტბები: ჭილის, ჭინჭაოს, ქულბაქის, ქორულდის, ნადარბაზევის და სხვა ❤ ველოსიპედმა შემძინა უამრავი საინტერესო მეგობარი, რაც მათთან ერთად ველო მოგზაურობას დაუვიწყარს ხდის…

ქალაქში ველოსიპედით სამი წელია გადავაადგილდები. ჩემ ირგვლივ ბევრს ვერც წარმოუდგენია ამ ეკოტრანსპორტის გამოყენება, რადგან ბევრ მცდარ აზრთანაა დაკავშირებული. მინდა, რომ თბილისი ველომოყვარულებისთვის უსაფრთხო ადგილი გახდეს და მოსახლეობა მას არამარტო რეკრეაციული მიზნით, არამედ ყოველდღიურ ტრანსპორტადაც იყენებდეს.