ველომოყვარული მარიკა მაისურაძე
ველო უკვე სამი წელია, რაც მისი ტრანსპორტია:„მყავს 16 წლის ელენე, პროფესიით ისტორიკოსი-ეთნოლოგი, ხელოვანი. ვარ პედაგოგი.“
და, რა თქმა უნდა, აწყდება სხვადასხვა პრობლემას:„საზღვარგარეთ ცხოვრების დროს შევიძინე, გამოვაგზავნე. საქართველოში რომ დავბრუნდი, აქტიური მომხმარებელი გავხდი. მალევე შევიძინე ახალი მეგობრები, რომლებსაც ველოსიპედი გვაერთიანებდა, დავდიოდით და დღემდე დავდივართ ველო ტურებში თბილისის გარეთ.“
„თბილისში გადავაადგილდები თითქმის ყოველ დღე, ძალიან მეკომფორტულება, ზუსტად ვსაზღვრავ დროს და დანიშნულ ადგილას არასდროს ვაგვიანებ. ხანდახან სკოლაშიც ველოსიპედით დავდივარ.“
ველობილიკების შესახებ:„ქალაქში არის მონაკვეთები სადაც მეტი სიფრთხილე და ყურადღება მმართებს, მანქანები საკმაოდ ცუდად გადაადგილდებიან ქუჩებში, განსაკუთრების გაჩერების ან მოხვევის შემთხვევაში ციმციმას არ რთავენ, რის გამოც სერიოზულ საფრთხეს გვიქმნიან.“
მარიკას რჩევები:„ აქაც, იმედი მაქვს, ნელ-ნელა საზოგადოების კულტურა შეიცვლება იმ მხრივ, რომ ველო ბილიკზე არ ისეირნონ და რაც მთავარია, მანქანების სადგომად არ გადაიქცეს. ამის გამო სწრაფად ვერც ველოგზაზე გადავაადგილდები, საკმაო დაბრკოლებებია. თუმცა, ბევრად კომფორტულად ვგრძნობ თავს ველობილიკზე, უპირატესობა ჩემს მხარეზეა ამ შემთხვევაში.“
„რაც შეეხება მათ, ვინც ჯერ კიდევ ორჭოფობს და ეშინია ქალაქში ველოსიპედით გადაადგილება, ვურჩევ, რამოდენიმეჯერ გამოცდილ ველომოყვარულთან ერთად გავიდეს ქალაქში. ასევე, თვეში ერთხელ იმართება ველო მსვლელობა თბილისის ქუჩებში და შეგიძლიათ შეუერთდეთ. რაც მთავარია, არ დაგავიწყდეთ უსაფრთხოების წესები. ყველაზე აუცილებელი, სანამ ველოსიპედზე დაჯდებით – ჩაფხუტი, სათვალე, ველოხელთათმანი. კომფორტული სამოსი ჩაიცვით, შარვალი იქნება თუ კაბა, და გაუყევით ქალაქის ქუჩებს შეუფერხებლად, საცობების გარეშე, მარჯვენა ზოლში, მოძრაობის მიმართულებით.“
მოგვწერეთ
